وبلاگ - مرکز مشاوره اسپادانا

با فرزند خود چگونه نباشیم
سه شنبه, 13 مرداد 1394 11:05 289 نظرات

با فرزندان خود چگونه نباشيم:

بعضي روانشناسان اعتقاد دارند که اگر

بعضي از پدر و مادرها به تربيت فرزند خود

نمي پرداختند فرزندشان بهتر تربيت می شد.

خود را به عنوان پدر يا مادري «همه

کار، دان » يا «همه کار، توان » نشان ندهيم.

سعي کنيم خود واقعی مان باشيم و محدوديت

هايمان را قبول کرده و نشان دهيم. بچّه ها میگویند:

با من طوری برخورد نکنید که انگار

همه چیز را میدانید و هرگز اشتباه

نمیکنید. اگر با من صادق باشید و نخواهید خود را کامل و بدون عیب و همه چیزدان  نشان دهید، من هم از

نادانی خود احساس خفّت نمیکنم و

در سوال و کمک خواستن راحت تر به

سمت شما می آیم.

"هیچ کس کامل نیست " و "همه

چیز را همگان دانند " را بارها از

شما و دیگران شنیده ام اما آیا خود شما به این موضوع باور دارید و

نقص های خود و مرا می پذیرید؟

اگر باور دارید، پس لطفاً از

نادانیهای من احساس ضعف

نکنید و عصبی نشوید.

لطفاً بپذیرید که خود شما نیز در

هر سن و دانش و مقامی که هستید

عالِم به همه ی امور و دانش ها نیستید و هم شما حق دارید اشتباه

کنید و هم من.

با ارتباطی منطقی و

پذیرشی بیشتر از قبل

با اشتباهات من و

خودتان برخورد کنید.

پس باورِ «همه کار دانی » و «همه

چیز توانی » هم اشتباه شماست.

از قضاوتهاي مکرّر و محاکمه پرهيز

کنيم.

اگر چه ممکن است که ما بتوانیم خطا

بودن بعضی رفتارهای فرزندمان را پیش

بینی کرده و قضاوت درستی هم بنماییم

اما رسیدن فرزند ما به این تشخیص ها

توسط خودش موثرتر از گفتن و هشدار

دادن های بی هنگام ماست. حتّی در صورت بروز اشتباه در رفتارش، اگر او خودش به

محاکمه ی خود بپردازد موثّرتر از این است

که ما او را محاکمه کنیم مخصوصاً این که

این محاکمه ها تکراری و شتاب زده باشد.

من بعنوان یک کودک یا نوجوان معتقدم که:

دوران کودکی و نوجوانی من میتواند

پر از شادمانی و تجربه و تازگی باشد. به من استدلال را بیاموزید تا بتوانم قضاوت کنم. اما باور کنید استدلال

و قضاوتهای عجولانه و مکرّر و گاه

و بیگاه شما، عرصه را بر من تنگ

کرده و نگران محاکمه شدن به خاطر

اشتباهاتم هستم. با این روش من از

یادگیری استدلال و قضاوت منصفانه

در مورد خود و دیگران، و رفع

اشتباهاتم غافل میمانم.

چرا باید برای برداشتن یک شیرینی

در مهمانی یا بازی با فرزند

میهمان یا میزبان نگران قضاوتها

و محاکمه ها و بد و خوب

گفتن های مکرّر شما باشم؟ چرا باید

هر رفتارم را با تردید آغاز کنم و از

ترس «بد » و غلط گفتن یا درست و

مودّبانه نگفتن هراس داشته باشم؟

قضاوتها و حکم صادر کردن

هایتان، دنیای کودکانه ام را از من

میگیرد و مرا از رفتار «خود به

خودی » و « طِیب خاطر » دور میکند و

همواره به دنبال یافتن تایید یا دور

شدن از نگاههای قضاوت گر شما

و ارزشگذاریهایتان میشوم و این

اعتماد به نفس مرا کاهش میدهد.

                                                  برگرفته از کتاب "با فرزندان خود چگونه نباشیم"

                                                                     دکتر احمد پدرام

ادامه مطلب