کتاب هر پیشامد حکمتی دارد و دیگر دروغهای دوست داشتنی

نمی‌دانستم قرار است قهرمانِ بیچارۀ این کتابِ تازه‌ام که حالا در دست شماست، خودم باشم. کتاب پُر از نفرین، شَک و تردید، درد، دعا، امید، دروغ، فریب و آرزوی حقیقت است. دوست دارم گزارشی از آنچه در سفرم برای کشف «نشانۀ سعادت» یافتم به شما بدهم. دربارۀ چیزهایی که برایم غریب و هولناک بودند و مُدام به خودم هشدار ‌می‌دادم که از آن‌ها دور بشوم اما برایم در عین حال آشنا و بسیار شیرین هم بودند. یعنی دستِ‌کم به من نوید دادند که می‌توانم عهده‌دار زندگی‌ام باشم و ضررها را به حداقل برسانم و همچنان موفق بمانم. مهم نیست چندبار از دستورات اعتقادی این آیین رو گرداندم. گمان می‌کردم جوینده یابنده است و حالا دیگر من هم نشانۀ سعادت خودم را داشتم. مانند گیاهی که به آنی شکفته‌ و باید با بقیۀ سبزینه‌های عالم در رقابت بلعیدن نور باشد و رشد کند.